همه ما یه سری عادت خوب داریم، یه سری خصلت بد. بعضی از این اخلاقا از بچگی همراه‌ ما بودن ولی در کل بیشتر اخلاقای ما اکتسابی هستن و به مرور بهشون عادت کردیم. یعنی تحت تاثیر شرایط و محیط به اینی که هستیم رسیدیم.

معنی این واقعیت اینه که هر لحظه‌ای که اراده کنیم می‌تونیم تبدیل به آدمای بهتری شیم و زندگی شادتری رو تجربه کنیم. اینکه بدونیم مثلا تندخویی یا دروغگویی ما عادت بدیه، ولی بارها و بارها تکرارش کنیم و پشیمون شیم، خیلی حس بدی بهمون می‌ده. عادتای بد و اشتباه‌های تکراری سمج هستن و بدبختانه ترک شون یک شبه اتفاق نمی‌افته. به خودمون قول می‌دیم فلان کار رو نکنیم، ولی باز تکرار می‌شن. به نظرتون چطوری می‌تونیم از دست عادت‌ها و رفتارهای بدمون فرار کنیم؟

یه راه عملی خوب برای فرار از بدی‌ها ثبت اوناست. راه فرار این نیست که ازشون دور بشیم که نبینیم‌شون، راهش اینه که همه‌اش جلو چشممون باشه که فراموش نکنیم ما هم مثل همه بدی‌هایی داریم، ولی نمی‌خواییم نسبت به اشتباهاتمون بی‌تفاوت باشیم.

یه دفتر کوچیک همیشه تو کیفتون داشته باشید و اسمشو بذارید “دفترچه ممنوعه”، یا یه چیز بامزه مثل “همه چیز درباره دختر بدی که با منه”. نوشتن تو این دفتر سخته، ولی ارزشش رو داره. هر روز هر رفتار و اخلاق بدی که داشتید رو توش بنویسید، مثل این: امروز شنبه، با اینکه به خودم قول داده بودم، اما دوباره پشت سر همکارم حرف زدم، امروز یکشنبه: صف رو رعایت نکردم و به راحتی به پشت سری‌ام دروغ گفتم که من قبل از تو اینجا بودم … . نوشتن این چیزای بد، دست ما رو می‌گیره یه راست می‌بره تو مسیر بهتر شدن.

این دفتر دیر یا زود پر می‌شه. اون روز یه دور بخونیدش و ببینید چطور با هر سطری که نوشتید یه قدم پیش رفتید و دیگه تو آخرای دفتر، اون اشتباهای روزای اول رو تکرار نکردید. دفتر رو یه دور بخونید و احساس خوب تغییر رو تجربه کنید. هیچ جمله‌ای انقدر شادتون نمی‌کنه: من تغییر کردم! من با نوشتن بدی‌هام آدم بهتری شدم!