شادی حق همه است و همه ما برای شاد بودن به کمک همدیگه نیاز داریم. مگه می‌شه بدونی دوستت مشکل داره و خودت ۱۰۰ درصد شاد باشی؟ شادی همینجوری خود به خودی به وجود نمیاد. ما از هم شادی می‌گیریم و همین ما هستیم که به دیگران شادی می‌دیم.

شاد بودن آدما به هزار و یک چیز بستگی داره و یکی‌اش دسترسی به امکاناتیه که شاید واسه ماها بدیهی یا حتی کم به نظر بیاد، ولی ساده‌ترین این امکانات هم یه جاهایی می‌تونه هزارتا بچه‌رو بخندونه. ساده‌تر و در دسترس‌تر از آب که چیزی تو زندگی نداریم؟ همین آب تمیز و لوله‌کشی که انقدر راحت و ارزون همیشه در اختیارمون بوده، یه جاهایی نه حتی تو قلب آفریقا تو همین شهر و کشور خودمونم نایابه.

ما می‌تونیم بخشی از یه شادی بزرگ برای آدمایی مثل خودمون باشیم. می‌تونیم با کمی صرفه‌جویی و مصرف درست آب صف مردم تو روستاهای خشک و کویری برای آب چاه یا تانکر رو کوتاه‌تر کنیم. این خیلی غم‌انگیزه که هر روز حساب کنیم و ببینیم چند لیتر آب لوله‌کشی رو هدر دادیم و اینو بذاریم کنار نیاز میلیون‌ها نفر به آب تمیز. تصور یه بچه تشنه هر جای دنیا هم که باشه، شادی آدمو خاکستری می‌کنه.

بدون آب نه ما هستیم، نه طبیعت. هیچ لب تشنه‌ای رو نمی‌شه با حرف و ادا خندوند. اگه شاد هستیم، اگه شادی آدمای دیگه برامون مهمه، نباید فراموش کنیم که ما در مقابل هر چیزی که در اختیار داریم مسئولیم.

صرفه‌جویی اصلا کار سختی نیست. فقط کافیه حواسمون باشه که هر لیوان آبی که هدر می‌ره می‌تونه نیاز فوری یک نفر رو رفع کنه. به راحتی می‌تونیم فشار آب و زمان استفاده از حموم رو کم کنیم، می‌تونیم ظرفا رو با آب کمتری بشوریم، گل و گلدونامونو با آبی که مثلا از شستن سبزی و میوه مونده آبیاری کنیم، موقع شستن دست و صورت و دندون آب رو باز نذاریم، قید شستن کوچه و حیاط خونه رو بزنیم، ماشین لباسشویی رو پر کنیم و در زمان کمی لباسا رو بشوریم و …. این کارا قطعا از شاد بودن ما چیزی کم نمی‌کنه ولی حتما به شاد شدن هزاران آدم دیگه کمک می‌کنه.