دنیا انقدر آدم داره که اگه همه‌مون کنار هم وایستیم می‌تونیم همه سطح یه سیاره کوچیک‌تر از زمین رو جوری پر کنیم که جای سوزن انداختن توش نباشه. هر کدوم از ما هم با همه مشترکاتی که داریم، ایده‌هایی داریم که خاص خود ماست. این ایده‌ها، این زاویه دیدی که هر کدوم برای دیدن جهان انتخاب کردیم، حاصل سال‌ها زندگی ما و تجربه‌های منحصر به فرد هر کدوم از ماست. این زاویه دید ممکنه کاملا برعکس زاویه‌ خواهرمون یا نزدیک‌ترین آدم بهمون باشه، اما هیچ کس نمی‌تونه قاطعانه بگه از کدوم زاویه دنیا قشنگ‌تر دیده می‌شه.

این تقابل و تفاوت می‌تونه هم بهونه‌ بزرگترین جنگ‌ها و اختلاف‌ها باشه، هم می‌تونه تبدیل به یه منبع بزرگ شادی تو زندگی‌مون باشه. شما کدومشو انتخاب می‌کنید؟

یه آدم رنگی همه رنگا رو دوست داره و قشنگی دنیا رو تو همین اختلاف‌ دیدگاه‌ها و سلیقه‌ها می‌بینه. جعبه مداد رنگی هرچی بزرگتر بهتر! کدوم بچه‌ای جعبه مداد رنگی ۶ رنگو به یه جعبه ۳۶ تایی ترجیح می‌ده؟ ۳۶ تایی بهتره یا ۱۰۰ تایی؟ هرچی مداد رنگیات بیشتر باشن، تابلویی که می‌کشی هم خوشگل‌تره. شاید همین‌جوری چشم بسته بگی مثلا قهوه‌ای رو دوست نداری، اما وقتی قراره یه درخت بکشی هیچی برای رنگ شاخه‌ها بیشتر از همین رنگ قهوه‌ای، دوست‌داشتنی و مناسب نیست. قصه سلیقه‌ها و نگاه‌های ما به جهان هم همینه. ممکنه بعضی از این سلیقه‌ها مطابق میل‌مون نباشه، ممکنه باهاشون راحت نباشیم، اما می‌تونیم فکر کنیم که هر نگاه و سلیقه‌ای جای خودش قشنگه و می‌شه پذیرفتش. وقتی زیبایی این تفاوت سلیقه‌ها رو درک کنیم، هم راحت‌تر می‌پذیریم‌شون هم باور می‌کنیم که احترام گذاشتن به عقیده و سلیقه دیگران، در نهایت به معنی احترام گذاشتن به جهان و زندگی خودمونه.

اگه زندگی همون جعبه مداد رنگی باشه، هر عقیده و سلیقه‌ای حکم یه رنگشو داره. شاید سراغ یکی دو تا از مدادات نری و نوکش همیشه تیز بمونه، ولی در نهایت یه جعبه با همه این رنگاست که کامل می‌شه. پس کسی رو به خاطر عقیده‌اش طرد یا حذف نکن و بذار اونم یه جایی تو جعبه مداد رنگی‌ات پیدا کنه.