هنرمندان خلاقی که میتونن با ذوق و پشتکار کسب و کار مستقل خودشون رو راه بندازن کم نیستن. ما توی رنگی رنگی همچنان دنبال جدیدترین و خلاقانه ترین برندهای ایرانی میگردیم که اونها رو به شما معرفی کنیم تا هم بشناسیدشون، هم از پشتکار و برنامه ریزی شون انگیزه بگیرید. ملیکا فتحی یه دختر خلاقه که با رعایت کردن اولویت کیفیت خوب برای مصولاتش، فکرهای نو و ایده های خوبش رو در قالب کارهای هنری مثل زیورآلات، کیف های چرمی دست دوز و نقاشی رو کیف بروز میده. البته الان دو سالی میشه که ملیکا بیشتر تمرکزش رو روی قسمت زیورآلات گذاشته و باید اقرار کرد که واقعا سبک جالب و قشنگی برای زیورآلاتش داره. مصاحبه رنگی رنگی رو با خالق برند “ملاذ” بخونید.

چه مدتیه که این کارو انجام میدی؟

در حال حاضر در دو بخش ساخت زیورالات و دوخت دستی کیفهای چرمی  و نقاشی کیفهای دست دوزم فعال هستم.البته تمرکز فعلی روی بخش ساخت زیورالاته که به صورت حرفه ای حدود دو ساله که انجام میشه.

این هنر رو از کجا یاد گرفتی؟ درسش رو خوندی؟ و فکر میکنی درس خوندن تو این رشته کمکی بهت میکرد؟(میکنه؟)

.به نظرم هنر یه امر کاملا ذاتیه و در نهاد هر هنرمندی میل به خلق کردن وجود داره.بیشتر اوقات با تحصیلات اکادمیک میتونیم اون رو در مسیر درست و هدفمند هدایت کنیم و با اگاهی بیشتر گام برداریم.در مورد شخص من ..در دانشگاه در دو رشته گرافیک و عکاسی تحصیل کردم..با وجود اینکه با کار امروز من خیلی مرتبط نیستند اما میتونم بگم عکاسی باعث شد نگرشم نسبت به محیط و نحوه نگاه کردنم به پیرامونم عوض بشه..شما وقتی بتونی توی خرابه ها عکاسی کنی و همون عکس به لحاظ بصری به حد زیبایی برسه میتونی از دور ریختنی ترین چیزها هم کاربردی ترین وسایل رو درست کنی و تمام اصول زیبا شناسی رو توش رعایت کنی.. و از ساده ترین چیزهایی که به وفور تو محیط زندگی همه هست و ممکنه دیده نشن چیزی بسازی که باعث شگفتی بشه.

 

اولین چیزی رو که درست کردی یادته؟ چی شد که به سرت زد به این هنر به عنوان یه حرفه یا شغل نگاه کنی؟

اولین چیزی که درست کردم رو واقعا به خاطر نمیارم . اما چیزی که همیشه تو ذهنمه اینه که توی ده سالگی با میل بافتنی مامانم سعی کرده بودم روی تمام صندلیهای چوبی خونمون رو خراش بدم و منبت کاری کنم..اون صندلیها یادگاری موندن. و اما به عنوان شغل…شاید خیلی از دوستان مثل من که با هنر بی ارتباط نیستن و به صورت مداوم در حال درست کردن هر نوع وسیله هنری هستن با استقبال دوستان و اقوام مواجه شدن.

اولین کاری که فروختی رو یادته به کی و چند فروختی ؟

شاید اولین سفارشها توی همین جمعهای خانوادگی یا دوستانه بوده.ولی خارج از جمع اشنایان توی دوره هنرستان برای یه فروشگاه روی سفالهای ساخت خودشون نقاشی میکشیدم که به قیمت مناسب هم میخریدن اما واقعا الان یادم نمیاد.

 

مشتری های اولت رو چه جوری پیدا کردی؟ الان مشتری هات رو چه جوری پیدا میکنی؟ فقط فیس بوک و سایت یا اینکه پخش کننده های دیگه ای هم داری؟

توی زمینه ساخت زیورالات که جدیدا فعالیت میکنم ابتدا بنا به سفارش یکی دو تا از دوستان که فروشگاه صنایع دستی دارن براشون کار اماده کردم که با استقبال مواجه شد.کم کم تعداد سفارشها بیشتر شد و تصمیم گرفتم به صورت مستقل هم فعالیت کنم.صفحه خودم رو راه انداختم .و در حال حاضر از طریق صفحه فیسبوک و فروشگاههایی که کار براشون اماده میکنم محصولاتم رو ارایه میکنم.

 

روزانه چقدر از وقتت رو صرف درست کردن کارهات میکنی؟

تقریبا میتونم بگم  چند ساعتی که در شبانه روز میخوابم کار نمیکنم…ساعات کار هم به ساخت طراحی ایده پردازی و ..میگذره..

 

تنها کاری که میکنی تو همین سبکه یا اینکه سبک های دیگه ای رو هم کار میکنی؟

همونطور که گفتم علاوه بر ساخت زیورالات به دوخت کیفهای چرمی و نقش افرینی روی همون کیفها هم مشغولم .بخشی از کار هم ساخت دکمه های دست سازه.

 

همه ‏ی طرح های کارهات مال خودته یا اینکه از جایی الگو برداری هم میکنی؟ اگه یه روزی یکی از کارها و طرح های شما تقلید کنه تشویقش میکنید یا جلوشو میگیرید؟

به نظرم تقلید دو نوعه..یکی الگو برداری یکی کپی کاری…فکر میکنم بخشی از هنر که الگو برداریه بسیار هم پسندیده و در ذات هنره.مثلا :اینهمه پارچه های گلدار زیبایی که در سطح شهر دیده میشه مگه جز از الگو برداری از طبیعته.؟؟برندهای مطرحی در حال حاضر در زمینه لباس در دنیا دارن کار میکنن که الگو برداری طراحی پارچه هاشون از نقاشیهای قهوه خانه ای ایرانی یا اشعار شعرای بزرگ ماست..اما بخشی از تقلید که منجر به کپی برداری از اصل کار میشه خیلی ناراحت کنندست.چون راه خلاقیت رو میبنده.یه هنرمند حتی وقتی برای دومین بار میخواد از روی کار خودش نمونه دوم ارایه بده به نظرم مثل کار اول نمیشه.چون با ثانیه به ثانیه لحظه های به نتیجه رسیدن اون کار زندگی کرده و بهش حس داره اما سری دوم فقط داره بازسازی میکنه.پس با ذات کپی مخالفم در مورد کارهای خودم هم بله گاهی کار کپی میبینم.اوایل ناراحت میشدم ولی الان با ارامش بیشتری با قضیه کنار میام…خودم هم کارهام به دو دسته تقسیم میشن.بخشی از کارها که از طراحی رنگ پردازی و اجرا همه از حس شخصی سرچشمه میگیره..بخشی از کارها هم سعی کردم گوشه هایی از ایران و هنر ایرانی رو توی یه قالب کاربردی به نمایش در بیارم..مثلا فلان کاشی متعلق به یه دوره خاص که توی یه مسجد توی شهر اصفهان برای مثال کار شده و انقدر دیدنیه و من فقط میتونم منتظر باشم که چند سالی یه بار بتونم برم اون کاشی رو ببینم..از طرح اون کاشی توی کارها م استفاده کردم .این بخش کارها سعی شده به اصل کار و رنگبندی کار لطمه وارد نشه و طرح اون اثر مستقیم و بدون دخالت نظرهای شخصی استفاده بشه.من هم به دفعات از محیط پیرامونم ایده میگیرم..

 

متریال مورد استفاده‏ ی کارت رو راحت پیدا میکنی؟

متریال کار بد نیست .خلاصه پیداش میکنم:))

 

کدوم کارت رو از همه بیشتر دوست داری؟ 

همه رو دوست دارم ولی فک کنم این رو بیشتر!

 

از میزان فروشت راضی هستی؟

بله راضیم.خدا رو شکر.

 

“ملاذ” یعنی چی؟

این در واقع اختصار دو تا اسم ملیکا و آذین، یعنی خودم و دخترم هست. آذین کوچولوی ۱۱ ساله م هست که برای ایده دادن کارها خیلی بهم کمک میکنه. اون همین الانش هم یه هنرمنده چون تا به این سن ۳ تا اجرای زنده موسیقی داشته.

 

فکر میکنی تهِ تهِ مسیرت کجاست؟ یعنی به کجا برسی حس موفقیت داری؟

اما مسیر هنر که ته نداره.اگه داشت بعد از بزرگان هنر که تاریخ به خودش دیده الان ته تهش به ما رسیده بود و دیگه جای هیچ نو اوری ای نبود..به نظرم تو زمینه هنر هرچه پرکارتر جلو میری به فکرها و ایده های نابتر میرسی.اما من الان هم احساس موفقیت میکنم.اینکه امروز توی این لحظه دارم با شما که تا دیروز نمیشناختمتون حرف میزنم یعنی موفقیت..اینکه توان فکر کردن برای خلق کارهای تازه تر دارم یعنی موفقیت.این که دوستان و همراهان خوبی دارم که تو این زمینه حمایتم میکنن برام موفقیت حساب میشه.

 

برندت رو توی سه کلمه تعریف کن برامون.

سخته گنجوندن کلی احساس در سه کلمه. ولی فکر کنم خلاقیت بخش متمایز کارها میتونه باشه.یا لا اقل میل به خلاقیت که امیدوارم موفق بوده باشم.

 

و حالا هم چند تا سوال رنگی-شخصی:

چقدر خودتو آدم رنگی ای میدونی؟

از نظر خودم من یه ادم رنگی هستم.

 

رنگ مورد علاقه و تفریحت رو هم واسه خواننده های رنگی رنگی بگو.

تمام رنگها برای من زیبا و دوست داشتنین اما شخصا ارادت خاصی به طیف فیروزه ای دارم. تفریحم هم عکاسیه.

 

حرف آخر؟

در ناخوداگاه همه ما میل به هنر میل به زیبایی وجود داره..همه یه جورایی هنرمندن ..فقط باید زمینه شکوفا شدنش هموار بشه.

 

نام و نام خانوادگی: ملیکا فتحی

برند: ملاذ

زمینه فعالیت: ساخت زیورآلات، دوخت کیف های چرمی

خلاصه: ملیکا فتحی یه دختر خلاقه که دو سالی هست که با طور جدی روی برند زیورآلات ملاز کار میکنه. ایده ها و طرح هایی که ملیکا برای ساخت زیورآلاتش استفاده می کنه خلاقانه هستن و جوری تلفیق سنت ایرانی با مدرنیته رو به آدم نشون میدن. ملیکا از همکاری با هنرمندهای حوزه صنایع دستی شروع کرد و حالا از طریق فروشگاه ها و شبکه های اجتماعی کارهاش رو به فروش میذاره. تقلید جایی در طرح های برند ملاذ نداره…

 

از ملاز اینها رو یاد بگیریم:

۱_ نگرشمون رو به چیزهایی که رد اطرافمون وجود داره عوض کنیم تا بتونیم شاهکار خلق کنیم. درست مثل عکاسی کردن از خرابه ها!

۲_دنبال ارائه محصولی باشیم که کمتر دیده شده و هنوز جا برای خلاقیت خیلی زیاد داره!

۳_از نقش و نگارهای مختلف میشه ایده گرفت، اما تقلید حس یه هنرمند رو نسبت به خودش هم بد میکنه!

 

 برای دیدن صفحه کارهای “ملاذ” اینجا رو کلیک کنید.